Wydawnictwo Rebis, Okładka miękka, 328 s., Moja ocena 5/6
To
moje kolejne spotkanie z prozą Leeny Lehtolainen. Kolejny raz nie
zawiodłam się, ba jestem bardzo usatysfakcjonowana lekturą, choć nie
ukrywam, że początkowo trzeba się odrobinę przyzwyczaić do stylu
pisarskiego fińskiej autorki.
Bohaterką
powieści (bo nie nazwałabym tej książki stricte kryminałem) jest Maria
Kallio. Tym razem policjantka wejdzie w sam środek imigranckiego świata i
półświatka z nim powiązanego, zajmie się sprawą związaną z
sytuacją imigrantów z zupełnie innego kręgu kulturowego. Lehtolainen
niezwykle wyraziście, bez owijania w bawełnę ukazała los muzułmanek w
wielokulturowej Finlandii. Większość z nich żyje zgodnie z nakazami
Koranu i oczekiwaniami rodziny (głównie męża). Są jednak takie kobiety,
które chcą żyć inaczej, tak jak żyją np. Finki, które mogą na co dzień
obserwować. Sprzeciw kobiety, ucieczka z domu ściągają na rodzinę hańbę,
którą zmazać może tylko zabójstwo honorowe. W taki świat wnika Maria
Kallio. Sytuacja jest dla niej o tyle trudna, że jest świeżo po powrocie
z Afganistanu. Wszystkie traumatyczne z tym pobytem doznania są nadal
niezwykle silne. Maria walcząc z własnymi słabościami musi zmierzyć się z
zabójstwem czterech młodych muzułmanek.
Czy
te zabójstwa maja ze sobą coś wspólnego? Czy ich sprawca był ten sam?
Czy Maria Kallio znajdzie w sobie wystarczająco dużo siły żeby zmierzyć
się z grożnym przeciwnikiem?
Pisarce należą się gorące brawa za wspaniałe
ukazanie wewnętrznych przeżyć policjantki. Lehtolainen stworzyła
wizerunek kobiety silnej, a jednocześnie niezwykle kruche, która walczy,
nie poddaje się i zwycięża mimo, iż są osoby, którym jej praca jest nie
w smak.
Kolejną
zaletą jest doskonały opis niezwykle hermetycznego i okrutnego świata
muzułmańskiej mniejszości w Finlandii. Ciekawie ukazane są konflikty
pomiędzy Finami, a imigrantami. W trakcie lektury nasuwało mi się
pytanie, czy dla obu stron wielokulturowość Finlandii to na prawdę dobre
rozwiązanie?!
Plusem
jest także neutralność Lehtolainen. Pisarka ani nie wybiela Finów, ani
nie oskarża muzułmanów, nie kreuje jedynej słusznej ideologii, jest
neutralna, przyjmuje rolę obserwatora. Ocena tego co dobre, a co złe
należy w trakcie lektury książki do nas. Nie mamy monopolu na rację,
słuszną drogę, nie powinniśmy oceniać żyjących inaczej. Jednak czytając Gdzie się podziały dziewczęta,
trudno takiego oceniania uniknąć, nasuwa się ono samo. Książka wzbudza
bowiem niezwykle silne emocje. I to należy poczytać autorce na plus,
stworzenie tak wyrazistej książki. Jest to także kolejny argument
skłaniający do sięgnięcia nie tylko po tę książkę fińskiej autorki.
Gdzie się podziały dziewczęta
nie jest kryminałem. Czym więc jest? Przede wszystkim doskonałą
powieścią kryminalno-obyczajowo-psychologiczną napisaną niezwykle
sprawnym piórem. Gorąco zachęcam do lektury. W książce każdy znajdzie
coś dla siebie, zarówno miłośnik kryminałów jak i ich przeciwnik, a
wielbiciel dobrej powieści.
Leena Lehtolainen urodzona w 1964 roku, jest krytykiem literackim i badaczem literatury
oraz jedną z najpopularniejszych i najbardziej poczytnych autorek w
Finlandii. Ukończyła studia na wydziale literatury fińskiej. Pisze
powieści z gatunku „kobiecej powieści obyczajowo-kryminalnej”. Pierwszą
jej książkę – Ja äkkiä onkin
toukokuu (1976, I zaraz znowu przyjdzie maj) – wydano, gdy miała
zaledwie dwanaście lat. W 1981 roku ukazała się jej kolejna powieść
Kitara on rakkauteni (Kocham gitarę). Sławę i uznanie przyniosła Leenie
Lehtolainen seria powieści o prawniczce i policjantce Marii Kallio. W
tej serii opublikowano dotychczas siedem książek: Ensimmäinen murhani
(1993, Moje pierwsze zabójstwo), Harmin paikka (1994, Cholerny świat),
Kuparisydän (1995, Miedziane serduszko), Luminainen (1996, Kobieta ze
śniegu), Kuolemanspiraali (1997, Spirala śmierci), Tuulen puolella
(1998, Wiatr w oczy), Ennen lähtöä (2000, Przed odjazdem). Oprócz
książek o Marii Kallio Lehtolainen napisała thriller psychologiczny
Tappava säde (1999, Morderczy promień). W roku 2001 ukazał się zbiór
jedenastu opowiadań kryminalnych Sukkanauhatyttö ja muita kertomuksia
(Dziewczyna z podwiązką i inne opowiadania). Za książkę Luminainen
(Kobieta ze śniegu) otrzymała nagrodę Fińskiego Stowarzyszenia
Miłośników Powieści Kryminalnych. Jest również laureatką Wielkiej
Nagrody Uznania Fińskiego Klubu Książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz